Aslında konuyla pek alakası yokken babacığımın, harçlıkla geçindiğim yıllarda sık sık kullandığı veciz sözünü bu yazıya başlık yaptım. Çünkü buradaki "buz gibi soğuma" benzetmesini sadece bir tip insana karşı çok sık ve yoğun olarak yaşadığımı tespit ettim. Bünyemde bu derece yüksek hoşgörüsüzlük taşımaya alışık olmadığımdan yazıp dökeyim bari de içim rahat etsin.
Bir yazı okurken "herkes" yerine "herkez" yazan ve bağlaç olan "de"yi bitişik yazan insan tipi. Senden buz gibi soğuyorum kardeşim, hem de o saniyede, yazına bakar bakmaz.
Elitist miyim neyim bunun psikolojik çözümlemesine girmeyeceğim. Ama bu yazım hatalarını bir yazı içinde görünce buz gibi soğuyorum yazandan. Öyle kuvvetli bir his yani. İçeriği ne olursa olsun, yazının anlamını bir türlü toparlayamıyorum kafamda. Bütün yazı öylece bulanıklaşıyor gözümün önünde.
Bunu da buraya yazıyorum çünkü bu tepkim dilbilgisi bilincinin falan ötesinde, garip bir takıntı halini aldı. Hadi "herkez"e de bir nebze tahammülüm var (hayır yoook ona da yoook) da o "de"nin bitişik yazılması, nasıl anlatsam bilemiyorum, illet ediyor beni. Hissiyatım rasyonel tepkinin çok ötesine geçiyor bu konuda; uyarıyorum sizleri. Bitişik yazılmış "de"yle gelmeyin karşıma, buz gibi soğurum sizden, hiç şakam yok.
Not: Beni anlayamadıysanız ya da derdimi tam teşhis edemediyseniz kırmızı boyalı -de'leri ayrı mavi boyalı "de"leri bitişik alarak bu yazıyı bir kere daha okuyun. Ben yapamıyorum, kara tahtayı kaşımayı denediğinizde çıkan ses içinizi kıyar ya hani, öyle bir kıyılma hissediyorum içimde. Evet; hastayım, takıntılıyım, farkındayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder